లోయ గాలి పాత జీవితం

అన్నీవెంటాడుతూనే వుంటాయి

కాలం కామం కాకుండా పోయిన పుప్పొడీ

చైతన్యం

చొచ్చుకువచ్చిన పారదర్సకతా

తనను తానూ తన్మయంగా చూస్తూ కబోది ఐన చూపూ

వసంతం

పరదాలు

పదాలు

పడిగాపులూ

బూడిద రంగు చేతొడుగులూ

మరకలు

గరికపైన కుప్ప కూలిన మనో ధూళి

భస్మం రాల్చిన పరిచయాలూ

నీ నా మధ్య ఎగసిపడిన కీర్ర్తి కెరటాలూ కిరీటాలూ

చితికిన దృశ్యాల జనాయసయపు కల

జ్వర రాత్రుల పీడ కల

జోస్యపు నురగ

గాలి కతల నేతగాళ్ళ కంఠోపాఠాలూ

కాలి పేరుకు పోయిన కరపత్రాలూ

వెలిసి పేలికలైన ముదురు ఎరుపెరుపు జెండాలూ

చెల్లా చెదురైన సముద్రాలూ

గోడల వెల్ల వెనుక మరుగైన నినాదాలూ

కోరలూ గోర్లూ మొలిచిన బంధాలూ

మాసిన ఊసులూ మాయమైన పాద గురుతులూ

చితికిన మాటలూ

చితికి ఎక్కని స్పర్సాలూ

ఉరీ ఉచ్చూ కంచే హద్దూ పద్దూ గానుగెద్దు పరిభ్రమణాలూ భ్రమణాలూ

అకసేరుకాలూ నత్తలూ గుల్లాలూ

మచ్చిక కాని పెంపుడు కుక్కల్లాంటి పేర్చిన పుస్తకాలూ

మానని గాయాల్లాంటి పేలని యవ్వనలూ

అన్నింటికీ మించి

కుదురెరిగిన బతుకూ

దాని సాకులూ

సంజాయిషీలూ

వెంటాడుతూనే వున్నాయి

(సెప్టెంబర్, పన్నెండు, పంతొమ్మిది వందల తొంభై తొమ్మిది- vaartha, srushti )