Thursday, September 16, 2010

తాటి పించం



రాతిరినే
నే
మగ తెగలా ప్రేమిస్తున్నాను
రాతిరి
దేహాన్ని
సాంగత్యాన్నీ
ఊసునూ
ఊపిరిలో
నలిగిపోని
నలుసునూ
నేన్ నే
తెగ్
ప్రేమ్ ఇస్తున్నానంతే
చిక్కు చుక్కల చిక్కని ప్రశ్న ఒకటి
రాతిరిని
గదిలోకి
ఒంపు కోవాలా
లేక్
నా వయారి వూరి ఆరు బయట
మయూరి మహా నాట్యగత్తెలా
నయాగరాలు
నయగారాలుపోయే
తాటి శిఖ పించాల నఖలో
మోకరివ్వాలా
రేకనవ్వాలా
#
ఇదే రాతిరినీ
మున్నెన్నడో
భళ్ళున ద్వేషించాను
కప్పివుంచుకోలేకపోయినందుకు
అక్కున చేర్చుకునేందుకు రానందుకూ
చింపేయలేమి కలిమి క్షణాల బతుకమ్మ దిగుల పూతల చెదల్లో చిప్పిల్లిన సాంగత్యపు చీలునామాలు నజ్జై రెక్కర్చలేనిపోగుల మగ్గాల వడకలేని లడీలా అయిపోయినందుకు భళ్ళున ద్వేషించాను రాతిరినీ
#
రాతిరి
నిఝంఝాగానే
మాత్ర తప్పింది
పగలు దిగుళ్ళకూ
రాతిరిపగు
ళ్ళకూ
ఇక సెలవ్
-





2 comments:

ఎం. ఎస్. నాయుడు said...

ఉంది, బాగా, బాధా

satyasrinivasg said...

ratiripagallaku nilo niluvannivvu
ratrini nilo nidrinchani
-satya