పూమాల

అవును

నీకొక పుష్పాన్ని ఇద్దామనుకున్నాను

నీకై పూల మాల

కానుక నేనవుదామనుకున్నాను

మెరుపుల నీ పై పెదవి వంకీ వసారాలో

నా దోసిలి నిండా

అరవిరిసిన అనామిక మొగ్గల కదంబమాలను

నీ అనునాసిక ఆఘ్రాణానికి

ధఖలు పరుద్దామనుకున్నాను

మలి జామున

గుప్పెడు పూమాలలా వికసించేద్దామనుకుని

నాకు నేను... నీకై నేను.

అవును

పూలిస్తాను నీకోసం పూచి ప్రతి పూటకూ

కనీసం రుతువుకు చెప్పకుండా

పాలిస్తాను నీ దేహం దోచి ప్రతి తోటనూ

వనాంతం లత నొచ్చుకోకుండా

లెక్కకు సరి పోలని 
నీ ఇరు కనుపాపలు
వాల్చిన రెప్పలపై 
కొండ నాగమల్లిని రచిస్తాను 
నా ముకుపుటాలతో

తడారని నీ గింగిరాల

జలతారు ప్రతి వంకీలో

సన్నజాజి అద్దుతాను

ప్రణయ జ్వాలాముఖినై

సిగ దిద్దుతాను

ముడి వేయని

నీ కేశ ఆసాంతం బొండుమల్లి మాల పరుస్తాను

ముూడు మూరలై కొలుస్తాను

ముప్పేట మురుస్తాను

ముచ్చటగా తరిస్తాను

వేసవి సాయాన

నీ జడపాయలు

నా మునివేళ్ళతో

మునిలా జత చేస్తాను

జత జడ అల్లుతాను

ఎడమ జడ అంచె అంచెన

తీగ వెలిగే కాగడా మల్లిని అమరుస్తాను

కుడి జడ నిచ్చెనలో

అంటుకట్టిన సెంటు మల్లినై మెరుస్తాను

వ్యాసాన కనకాంబరాల ఆవిరి పచ్చబొట్లు

నా అధరాగ్రాన పొడిపించి

గోంగూర పువ్వు తలపించే నీ నాభిని సూర్యకాంతని చేస్తాను

ప్రతి రెక్కలకొన

నా వ్యామోహ చాంచల్యాన్ని కమలినిగా ఆవిష్కరిస్తాను

నీ నడుంపై శెనగ పూల మాలను పోలిన ఆదిమ నిప్పు పుట్టిస్తాను

విప్ప పూయిస్తాను

డప్పుల జత రాజేస్తాను

తుడుం మోగిస్తాను

వృక్షవంశం వశం తప్పి వివశులమై వాలే జామున

పరవశ పారిజాతవనం నాటుతాను

కుహరాన

.......

14నవంబరు14, మణికొండ